Περιγράφοντας η Στεφανία Γατσάκου τη συγκεκριμένη εκτέλεση του τραγουδιού στην πτυχιακή της εργασία "Η αισθητική της λαϊκής φωνητικής ερμηνείας μέσα από τη δισκογραφία του «Τι σε μέλει εσένανε»" (ΤΕΙ Ηπείρου, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής, Άρτα, Ιούνιος 2018) αναφέρει: "Πρόκειται για ετεροφωνική επιτέλεση αφού όλα τα όργανα παίζουν την κύρια μελωδία. [...] φαίνεται ότι οι οργανοπαίκτες ήταν καλά προετοιμασμένοι για την ηχογράφηση, καθώς όλοι παίζουν ακριβώς τις ίδιες νότες. Η εναρμόνιση του κομματιού είναι απλοποιημένη και διαφέρει από αυτή των προηγούμενων εκτελέσεων, αφού καταλήγει με ματζόρε στο "και με τυραννάς". Σχολιάζοντας τη φωνητική ερμηνεία της Μαρίκας Παπαγκίκα γράφει: "Η Μαρίκα Παπαγκίκα ερμηνεύει το κομμάτι με συγκερασμένο τρόπο, και δεν χρησιμοποιεί ενδιάμεσες νότες. Αισθητικά τα διαστήματα και τα ποικίλματά της παραπέμπουν περισσότερα σε αλαφράγκα αισθητική. Σ' αυτό βέβαια μπορεί να συμβάλλει και ο δρόμος τον οποίον παίζουν, ο οποίος στην καθοδική του πορεία δεν αλλοιώνει τις νότες με ύφεση και τις αφήνει φυσικές. Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τη φωνή της είναι η οξύτητα, είναι υψίφωνος σοπράνο, με πολύ γρήγορο βιμπράτο με ελάχιστο διάστημα τόσο που ακούγεται σαν επαναλαμβανόμενη στακάτη νότα. [...]"
Περιγράφοντας η Στεφανία Γατσάκου τη συγκεκριμένη εκτέλεση του τραγουδιού στην πτυχιακή της εργασία "Η αισθητική της λαϊκής φωνητικής ερμηνείας μέσα από τη δισκογραφία του «Τι σε μέλει εσένανε»" (ΤΕΙ Ηπείρου, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής, Άρτα, Ιούνιος 2018) αναφέρει: "Πρόκειται για ετεροφωνική επιτέλεση αφού όλα τα όργανα παίζουν την κύρια μελωδία. [...] φαίνεται ότι οι οργανοπαίκτες ήταν καλά προετοιμασμένοι για την ηχογράφηση, καθώς όλοι παίζουν ακριβώς τις ίδιες νότες. Η εναρμόνιση του κομματιού είναι απλοποιημένη και διαφέρει από αυτή των προηγούμενων εκτελέσεων, αφού καταλήγει με ματζόρε στο "και με τυραννάς". Σχολιάζοντας τη φωνητική ερμηνεία της Μαρίκας Παπαγκίκα γράφει: "Η Μαρίκα Παπαγκίκα ερμηνεύει το κομμάτι με συγκερασμένο τρόπο, και δεν χρησιμοποιεί ενδιάμεσες νότες. Αισθητικά τα διαστήματα και τα ποικίλματά της παραπέμπουν περισσότερα σε αλαφράγκα αισθητική. Σ' αυτό βέβαια μπορεί να συμβάλλει και ο δρόμος τον οποίον παίζουν, ο οποίος στην καθοδική του πορεία δεν αλλοιώνει τις νότες με ύφεση και τις αφήνει φυσικές. Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τη φωνή της είναι η οξύτητα, είναι υψίφωνος σοπράνο, με πολύ γρήγορο βιμπράτο με ελάχιστο διάστημα τόσο που ακούγεται σαν επαναλαμβανόμενη στακάτη νότα. [...]"
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ